De toeschouwer komt ogen en oren te kort.

Er wordt met speels gemak en vol actie geacteerd, met veel beweging en afwisseling in decor, rol en posities. Krachtig zijn de diverse gedaanteverwisselingen die zichtbaar en onzichtbaar plaats vinden: spelers wisselen tussen de gedaante van heks, mens of muis. Het is de regisseur samen met de spelers, leerlingen en docenten van de school, gelukt om op een bijna heel natuurlijke wijze het script te vertalen naar een dynamisch en van kwinkslagen voorzien spektakel. De toeschouwer komt soms ogen en oren te kort.

Een bijzonder compliment verdient de wijze waarop het gelukt is om de muizen in het stuk weer te geven: van levensecht tot handzaam, door poppenspelers, als speelgoed of door leerlingen gespeeld. De gedaanteverwisselingen van de heksen zijn hilarisch en soms verrassend. Licht, geluid, zang en kostuums dragen bij aan een onderhoudende voorstelling waar op school nog lang over na gepraat zal worden. Of zoals een oma van één van de spelers zei: “Sjakie en de Chocoladefabriek was al een topprestatie, de voorstelling van de Heksen doet daar nog een schepje bovenop.”